Στην ερημιά του μεσοπέλαγου της πανσελήνου
η τιτάνια παλιρροϊκή ισχύς
γαλήνια είναι ήρεμη είναι
ασημοθώρητη, σε υποβρύχια ηφαίστεια ολιγωρεί
κι η απραξία της είναι παραπλανητική

είναι κρυμμένη μέσα σε παραπέτασμα θαλασσινό
έτος δε λογαριάζει χρόνο δε συλλογίζεται

σε βάθη απύθμενα εκεί οπού ίσκιος αρχιπελάγους πέφτει
βαρύς και δε βιούν φαντασμαγορικά κοράλια
και μόνο όντα αυτόφωτα βρίσκονται στα απύθμενα

Πλάι στα τσακίρικα νερά της Ινάτου
οι βασίλισσες σε σπήλαιο κάνουνε σπονδές
Ειλείθυια ονόμασαν τη δύναμη

που αποτείνονται ανώδυνος να ‘ναι ο τοκετός
της γέννας του νέου βασιλιά

Στη σπειροχαίτη του γαλαξία η πανσέληνος μετεωρεί
πλανάται στη μαύρη άβυσσο που κοσμογονεί
της Ανδρομέδας το σκοτεινό φιλί πάντοτε θα γευτεί
όμοια το μέσα μου παιδί έχει μαρμαρωθεί.

Έδωσα όπως κάθ’ εφέτος την ανυπόσχεση
που ξέρει το ανιστόρητο μου πείσμα
πως τα μαλλιά τα κριθαρένια πριν αν τα πάρει
το μαχαίρι θα μου ανταποδώσει κύμα
Ομοιάζει με του Σεπτεμβρίου του Αυγούστου
τούτου εδώ το φως και με την αίσθηση
του εμβρύου ζητάω το γιατί το πώς
Στα γένια πιάστηκε η αρμύρα
εικόνα πήρα μπρος απ’ τη δύση
στη θάλασσα επήγ’ η μέρα
και στα βουνά οι παραδείσοι.

Πάνω από 10 χρόνια τώρα, συγκεκριμένα όταν υπηρετούσα στο Ηράκλειο, είχα σκαρώσει μια μελοποίηση σε ένα απόσπασμα από το Μικρό Ναυτίλο – Ο.Ε. που έτυχε να έχω μαζί μου τότε (“Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου τα ονόματα της Παναγιάς και θα δεις, να ξεπετιέται το βουνό κλπ”). Αυτό το ηχογράφησα και το 2006 ζήτησα από την Ι.Η. την άδεια να το δημοσιεύσω μαζί με την υπόλοιπη εργασία μου, αλλά δεν έλαβα την άδεια. Δεν στεναχωρήθηκα, όμως η “Προδομένη Μελοποίηση” ερχόταν ξανά και ξανά στον ύπνο μου ζητώντας νέο Λόγο. Γι’ αυτό κι εγώ της τον έδωσα.