Μι

Η Άτροπος στάθηκε σήμερα σ’ ετούτ’η γειτονιά κι όπως συνωμοτεί καιρός με τέτοιες ευκαιρίες, βροχή αδιάκοπα την συνοδεύει.

Η ώρα πέντε μυστικά ο ουρανός κατέβηκε στην πίσω αυλή.

Χείμαρροι δρόμοι ορμητικοί υπόνομοι, περάσματα απροσμάχητα και οι γωνιές ακμές, η πόλη καθάρθηκε ως την ψύχα.

Έρημα σύρματα ηλεκτροφόρα σήματα, βουβές τηλεπικοινωνίες ζωηρές. Σιωπή που ρυθμικά αγχωτικά επιταχύνεται.

Έν απόμακρο σινιάλο προειδοποιεί. Η περιοδεύουσα δέσμη φωτός του φάρου περιπολούσα ακουσίως με στρατολογεί.

Η αισιόδοξη απόφαση αποξενώνεται και αγροικά αδιάφορα.

Τα μαύρα περιστέρια άφαντα. Τα μαύρα μάτια που περίμενα.

Επιστολές διαμένουν αδιανέμητες, επιστολές που πλήθος παραπόνου πουν.

Ζευγάρια βαλτωμένοι οφθαλμοί και δάκρυα μυρμήγκια στο λερωμένο προσκεφάλι μένουνε.

Ανύπαρκτο πουλί αντανακλά το τζάμι και πετά, διανύει αστραπιαία το χαμηλό διαθέσιμο κυβικό χώρο μεταξύ ερμαφροδίτων βουερών οικοδομημάτων, μέλας δυνάστης αρωγός.

Στα νύχια οι ανάσες των αγρύπνων.

Χρόνος ακοίμητος μέσα στο αστικό, δρόμος ανεπίδοτος, καρδιά μου υπνωτισμένη άκομψη αργοκτυπά στο crashπεδο και καταβρέχεται με τα τσαλαβουτόνερα αφηρημένων επιβατηγών.

Οι περισσότεροι επαγγελματίες διακομιστές.

Εν μέσω ρίπων τροχοί ασήκωτοι δεσμωτικά ζευγμένοι σε επιφορτισμένο με παραλλήλους απάτητες ράγες φορτίο,

επιβάτες αδρανείς με παράβολο διαδρομής ναυλωμένοι απρόθυμα εξουσιοδοτημένοι ν’ ακολουθούμε την εκκίνηση

και παρορμητικά ανώφελα την επιβράδυνση καθυστερούμε,

αμφίσημοι για ομόνοια ή σχίσμα, και τα απατηλά μελλούμενα υποχρεωτικά με τάξη υποθηκευμένα: τη χαραυγή, το δειλινό, ανθοφορία, φυλλορροή

κοιτιούμαστε με πάθος, κουβαλούμε αμφισβητήσεως απόφθεγμα ριζωμένο στα έντερα και κατά πως φαίνεται οι κάμαρες μας κυριαρχούνται από σύρμα και βιολί

νύκτα με κάρβουνο απ’ τον ύπνο δικαίων τήδε κειμένων πειθομένων

ατόφιοι σπασμοί αιθεροθαλούς επαναστάσεως αδέξια προσορμισμένης σε ξέρα ασφαλή άβυσσο.

Αλλά Να! Κι εμφανίζεται ο Ήλιος προσδοκώμενος μέσ’ από δημοτικές παραστάσεις του Φλεβάρη

μασκαράς με εκφράσεις αρχαίου θεάτρου διπρόσωπος

αιθεροβάμων και ήρεμος και υποτονικός με την λαμπρή πνοή του υποσχόμενος την μεσοπρόθεσμη ανάσταση της δράσης δράσης

σε ποίηση Θεοφίλου και τοιχογραφίες Σολωμού

παραδοσιακά ενιαυσίως απρόθυμα αναπτύσσεται νωρίτερα χειμερινού ηλιοστασίου ενάτης

και στα δροσάτα φύλλα στέκεται.

Γνωρίζω την μήτρα που με κυβερνά. Με ακροβασίες επιχείρησα και βγήκα στο συμπέρασμα.

Μουσώνες περιδιαβαίνουν φιλικά. Ακτές καλάρουν τακτικά. Παιδικές αγάπες αναμμένες με αναρίθμητες γνώμες θεών.

Ήσυχα αποδημούνε γιγαντιαία κτήνη.

Επιστρατευμένα μεταφέρουνε την ψήφο τους στο αύριο που ακούσια γίνεται και κατά δαίμονα παραδίνεται στη σπειροειδή μοίρα του πλάσματος.

Αμφισβήτησα τον κόσμο και αρνήθηκα τον εαυτό μου, ‘ναπόμεινα εν απολίθωμα πατημασιάς σε βράχο να φανερώνει αν πήγαινα κατά μόνας για ζούσα σε οργανωμένη αγέλη ή κοπάδι.