Ελπίζω δεν ζητώ
κουράγιο να βρω
να δρέψω και
φυτρώνει αγριάδα
στις αυλές αυτών
που δεν χρειάζονται,
τώρα και μου χαρίζεται
παντοτινότητα και
παραγγέλλομαι το δρόμο
αγιοσύνης γεμάτος
φιλιά επιθέματα
στη χαραγμένη παιδική
επιδερμίδα οι φωνές και
τα επίγεια σκόρπια
παιχνίδια θα περιμένουν,
στο τραπέζι μένει ακόμη το
τσόφλι από το αυγό μου
το κουτάλι με ίχνη κρόκου
στο πάτωμα χαρτοπετσέτα,
δεν την χρησιμοποίησα
μάνα, ανακαλούμαι άκλιτος
σχεδόν, πριν αν προφερθεί
η αιτιατική μου μηδενός
πληθυντικού παρεπιδημώ
εις Ιεροσόλυμα φέρων μύρο και
σινδόνη ένα καλό συλλαβισμένο
ρούχο ένα λευκόλευκο παγόνι
λεύτερος μόλις τι τάχα
τύχη των ποιημάτων το ανάργιο
χιόνι άχραντη νοσταλγική
πολίχνη.