Με το φιλί την μουσική
και με το ποίημα με το
κρασί είσαι κι εσύ
είσαι κι εσύ στην
ανυπόδητη θαμπή
ανατολή γυμνό ταγκό
μπρος τον καθρέπτη με
πυρετό να το συνόδευσα
ποιος τάχα με υποφέρει
και καταλάβει άμαν
είναι θαρρετό ένα ταγκό
με πυρετό με τον
καθρέπτη δεν το θυμάμαι
με της σιωπής το βουητό
θα το θυμόμουν
μα ψες το βράδυ με τη
βροχή με είπες
κλέπτη μέσ’ στο μισόφωτο
θολό και με τα σκούρα
είμαι στ’ αλήθεια
ταραγμένο μου παιδί ένας
υπόλογος ρεμπέτης
ορφανός μέσα σε τράτα
ασυνόδευτη στην μπόρα

Η εικόνα είναι χειρόγραφο αντίγραφο της σελίδας 15 από το βιβλίο του Ν. Χουλιαρά “ο Χρόνος είναι πάντα με το μέρος του” Νεφέλη 1989.