Έντυπα κάτω από την πόρτα

Το χειμώνα του 2000, μια περίοδο που διάβαζα αρθρογραφία γύρω από τα καλλιτεχνικά λες και μ’ αφορούσε, έπεσε στα μάτια μου ένα απόσπασμα από μια νέα έκδοση:

Εικόνες στο ύψος της ζωής (Νεφέλη 2000) -Ποιήματα και εικόνες.
“Τις ηλιόλουστες ημέρες και τις μέρες της βροχής πάντοτε έρχεται μέχρις εδώ ο ταχυδρόμος, δεν με ξεχνά ποτέ. Έρχεται και μου φέρνει τακτικά την αλληλογραφία της ημέρας. Προσκλήσεις μου πετά κάθε πρωι κάτω απ’ την πόρτα. Προσκλήσεις μόνο πια λαβαίνω τον τελευταίο καιρό, κάτι προσκλήσεις για εγκαίνια εκθέσεων ζωγραφικής και άλλων τέτοιων εκδηλώσεων γύρω απ’ την τέχνη. Τις ηλιόλουστες ημέρες μα και τις μέρες της βροχής κανένα γράμμα πια αληθινό όπως παλιά δεν μου πετά ο ταχυδρόμος κάτω απ’ την πόρτα.”

Σκέφτηκα ενδιαφέρον θα έχει να αποστείλω εγώ ένα αληθινό γράμμα στο παράπονο του συγγραφέα και είπα για περιεχόμενο να έχει ένα τραγούδι με τα ίδια του τα λόγια. Προμηθεύτηκα το βιβλίο (και κάνα δυο ακομα) το διάβαζα. Το καλοκαιράκι ηχογράφησα το τραγούδι και το πέρασα σε κασέτα. Μέσα Σεπτέμβρη πρίν παρουσιαστώ στην Τρίπολη ταχυδρόμησα το γράμμα.

Παρελήφθη, όλα καλώς, μια ηλιόλουστη ημέρα, κι έμαθα πως με συγκίνηση υποδέχθηκε την χειρονομία μου. Το επόμενο καλοκαιράκι, μήνες με θητεία στη Σαμοθράκη, με τον τρόπο τον δικό του έφτιαχνα κάνα ποιηματάκι και λίγες ζωγραφιές και περνούσα τον καιρό.

Αυτό ένα ακόμα γράμμα.
Αποστολέας: Αντώνιος Κεραννύς
Παραλήπτης: Νίκος Χουλιαράς
Διεύθυνσις: 20 Ιουλίου 2015

ΥΓ. Ο χρόνος, έχω την εντύπωση, δεν είναι άλλο παρά ένας τοπικός προσδιορισμός, αλλά περί αυτού θα πω μιαν άλλη φορά.

ΥΓ. Η εικόνα είναι χειρόγραφο αντίγραφο της σελίδας 79 από το βιβλίο του Ν. Χουλιαρά «ο Χρόνος είναι πάντα με το μέρος του» Νεφέλη 1989.