Αγαπημένες φίλες,
Αγαπημένοι φίλοι μου,

Τα νέα ποιήματα φέρουν τίτλο “Ανήριθμον γέλασμα”.
Είναι τίτλος που προέκυψε από ένα δοκίμιο του Κορνήλιου Καστοριάδη με τίτλο “Εκφραστικά μέσα της ποιήσεως” και θέμα την αδιαίρετη πολυσημία των λέξεων και των γραμματικών πτώσεων στην Αρχαία Ελληνική (παραθέτω το link στα σχόλια).
Ανήριθμον γέλασμα μπορεί να ερμηνευθεί ως αμέτρητο ηλιαχτίδισμα, φως, γέλιο, εξαπάτηση.
Ερμηνεία πολυσήμαντη -όπως όλοι είμαστε- για την αίσθηση – την ψευδαίσθηση (το άρθρον – το βάραθρον), το ορθόν – το σφάλμα,  το δέον – το δέον…
Το σύνολο διακρίνεται σε 27 τομές και το επιμύθιο.
Οι τομές έχουν λάβει τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου διαχρονικά.
Διακρίνονται δε σε λόγο ευθύ και πλάγιο.
Είναι γραπτά της περιόδου 10Αυγ’10-25Ιαν’17.
Μαζί με τα γραπτά θα δημοσιεύσω επίσης μερικές συνθέσεις σε παρτιτούρα από την άσκησή μου στην τροπική μουσική παράδοση της ευρύτερης εγγύς μας γεωγρφικής περιοχής.
Οι δημοσιεύσεις θα λαμβάνουν χώρα στο ιστολόγιο www.kerannis.gr.
Θα δημοσιεύω σταδιακά κάθε τομή, που θα περνά την “τελική” επιμέλεια.
Θα μου πάρει κάμποσο καιρό, αλλά θα γίνει.
Αυτή η ανακοίνωση είναι κατά το ήμισυ δέσμευση προς τον εαυτό μου.
Λίγα αποσπάσματα ποιημάτων έχουν ήδη αναρτηθεί.
Όταν ολοκληρώσω την επεξεργασία όλων έχω σκοπό να τυπογραφήσω μερικά αντίτυπα της συλλογής σε πολύγραφο.
Αν (να) το πιστέψετε πως υπάρχει ένας που λειτουργεί στον τόπο μου, στο Βελβεντό!
Προσμένω την ώρα που θα περάσω ένα καλοκαίρι μου στοιχειοθετώντας και πρεσάροντας φύλλα!
Κάνω εκ προοιμίου αυτήν την προς εσάς ενημέρωση, γιατί ως συνηθίζω δεν θα postarw στο ΦΒ κάθε τι.
Εφ’ όσον επιθυμείτε να παρακολουθείτε τις δημοσιεύσεις, θα χρειαστεί να διανύετε κι εσείς λίγο δρόμο για να συναντηθούμε.
Από ένα βιβλίο συνήθως το πρώτο που διαβάζεται και στο πόδι είναι το οπισθόφυλλο.
Εκεί βρίσκεται το επιμύθιο του έργου, το οποίο παραθέτω ευθύς.

Επιμύθιο
Πλάγιος επιμυθίου

Ήξερα πως ο κυνηγός ήτανε πλιο ελάφι.
Ήξευρα πως ο Έυρωτας εν ήταν ποταμιού.
Αρχοντονιός δωρίστηκε για το Χαραυγοτάξι.
Απεργυνάρι του γυμνού γεωσαλιγκαριού.

Επί σταθερού διανύσματος μεταξύ αρχής και τέλους, λόγου χάριν μεταξύ σημείων Α και Β ή μεταξύ ενός και μηδενός, περιλαμβάνονται άπειρες τιμές, μαθηματικώς.
Παραδόξως η θετική έννοια του απείρου ουδόλως συμβαίνει με την έννοια της περιλήψεως.
Ό,τι δηλαδή περιλαμβάνεται στο τμήμα το μεταξύ των σημείων Α και Β.
Η περίληψη από τη φύση της αναγκαία οριοθετεί και θέτει περιορισμό.
Άρα από το ένα μέχρι το μηδέν συντρέχει ορισμένο διάνυσμα.
Άλλως το παράδοξο εντείνεται αν σκεφτούμε, ότι λογικώς μεταξύ δυο και μηδενός θα περιλαμβάνεται ούτω πως διπλάσια ποσότητα απείρου.

Χαραυγοτάξι (αυτοσχ.), η ανατολή του ηλίου
Απεργυνάρι (αυτοσχ.), το στεγνό γυαλιστερό ίχνος που αφήνει το σαλιγκάρι